Çocuk ve hayvan istismarında dünya sıralamasında ilk sırada. Orta doğuya hükmeden, herkese diz çöktüren bir ülke “sözde”. Bilin bakalım bu iğrenç ve onurlu tezatlıkları içinde barındıran Ülke hangisi?
Bravo! Yine bildiniz. Burası Canan vatanımız Türkiye. Böyle söyleyince sanki toprağın taşın bir suçu varmış gibi geliyor hayale ama toprağın üstündeki insanlıktan nasibini almamış bedenlerde tüm bahane.
“Ahraz”lar da okusun diye yazıyorum. Naftalin kokan beyinler biraz hava alsın diye..
Olayı bilmeyen için başlıkları söyleyeceğim bakalım bundan hangi senaryo çıkacak.!
12 yaşında bir çocuk
50 yaş üstü bir adam
Beyaz minibüs
Dükkanda ses izolasyonu yapılmış bir oda!
Uzun dönemdir duyulan haberler, yaşanan olaylarda hepinizin kurduğu senaryo aynı korku filmine çıkıyor değil mi?
Ama bu korku filmi değil. Bu gerçekliğin korkusu.
Gözünüzden sakındığınız, iyi bir evlat, kul, insan olması için dualarınızda yer alan bir evlat. Ve her gün evinize su getiren, selamınızı alan, yüzünüze gülen bir adam. Sonuç iyi niyetlerinizi ve zorla insana güven mottolarınızı yıkan bir karabasan..
Daha önce cinsel istismar ve saldırı suçlamaları olan ama “adalet” yokmuş gibi günlük ruh haliyle inisiyatif kullanıp bu sapkını tutuksuz salan bir kara vicdan.
Ne istiyorsunuz ey hukukun savunucuları ? İnsanların kendi adaletleri için Ülkeyi yangın yeri yapmalarını mı?
Çocuğa, hayvana istismar eden. Başkalarının ölümüne sebep olanları dışarı salıp gururla açılan ceza evlerinde kimlere yer açıyorsunuz? Kendi adaletini sağlamaya mecbur bıraktıklarınıza mı?
İnsanların, yalnızca şahsi alanında izledikleri Dijital platformlar, dizi ve filmleri tükaka yapıp kapatmaya, bitirmeye çalışmaktan başka işleyen bir mekanizmanız yok mu mesela?
İflah olmayacak, başkalarına zarar verme ihtimali olan insanları toplumun içine salarken duyduğunuz güven, ayrıcalıklı ve korunaklı evleriniz mi?
Simdi bu çocuğun ailesinin içi nasıl soğuyacak? Umutları, güvenli alanı, İnsanlara olan inancı yada Yaradana olan inancı sarsılan bu çocuğun travmalarını iyileştirecek var mı bir icadınız? Bir insanın umutlarını, inançlarını öldüren onu öldürmüş sayılmaz mı? Yaşamak mı dersiniz artık bundan sonrasına?
Bu sapkın zihniyeti ne hadım ne de dört duvar iflah eder. Onlara verilebilecek en güzel hediye kirli bedenlerine yaşama hakkının verilmemesidir.
Neden mi başkalarına bunca hassasiyet göstermeliyiz? Çünkü bizler bu hayatı birbirimize deneyimlemek için buradayız. O onun çocuğu dersen, bir gün hayat senin çocuğunda oçocuğun hayatını aynı yolda kesiştirir. Sen görmezden geldiğin, başkasının diye hakkına ses çıkarmayıp, anlayamadığın çocuğun tüm yaralarını kendi çocuğunda iyileştirmek zorunda kalırsın. Çağımızın en büyük vebası “ben”cilik. Biz kendimizi “sevmeyi, değer vermeyi” başkasına aktarabilmek ve çoğaltabilmek için öğreniriz.
Güzel bir söz vardır. İnsan acizdir, muhtaçtır. Çok artistlik yapmamalıdır.
Ne zaman anlarsak ki hayat bizden bize ulaşan bir yolculuktur o zaman anlayabiliriz yolda gördüklerimiz de bizim parçalarımızdır. Yılmayın. Bize yokluk bilinciyle itaat etmeyi ses çıkarmamayı salık veriyorlar. İzin vermeyin. Büyütün bazı olayları. Konuşun. Onlar duyana kadar, bıktırana kadar konuşun. O çocuğun ve onlar gibi yaşam hakkı ve gelecek umutları elinden alınan çocuklar için konuşun korkmayın. Adalet insanın kalbindeki yasadır. Olay 12 yaşında bir çocuktan ibaret de sanmayın.. Bu adaletin gönlünce af sağladığı caninin “ 5 yaşında, iki kardeş, felç kalana kadar istismar edilen bir çocuk var” kara listesinde.
Zor zamanlar olur, nasıl çıkarsan içinden, omurgan öyle şekillenir.
Bu dünyadan nasıl geçtiğiniz size kalmış. Dikenleri temizlemezsek ulaşamayız gül bahçelerine.
Onurlu bir yaşam için susmayın! Hâlâ vurulmamışken ketçenenizi!
