Din; kişilerin bakış açılarına göre değişiklik gösteren, yorumcusunun da bir kesimi aydınlattığı (doğru veya yanlış ) kurallar, kıssadan hisseler bütünü…
Böyle açıkladım çünkü, kutsal kitapların indiği zamanlar da göze alındığında; okumayı bilmeyen, fikir sahibi olmayanları inançları konusunda yönlendirenler yorumculardı. İnsanlar da bu durumda kimin bakış açısı neyse ona uymak zorunda kaldı.
Hayatın her anında olduğu gibi inançlarımız da “kime göre, neye göre”lik üzerine. Herkesin bir vicdan terazisi var ama topuzu fazla kaçıranlar kimlerin topuzundan çalıyorlar?
Her dinin ortak maksadının; Yaratanı anlayabilmek. Doğayı, insanı, var oluşu kavrayabilmek olduğu apaçıkken kimler getiriyor bu dünyayı yaşanılmaz bir hale? Özünde hiç bir inanış, hiçbir ilahi kitap savunmuyor kötü olmayı, hak yemeyi!.
Bizler varoluş sürecimizde ya belirli bir inanca maruz kalanlarız, yada kendi hür irademizle inanç biçimimizi yaşıyoruz.
Toplumları dizginlemeye, iktidar otoritesine sıra geldiğinde ise dengeler değişiyor.. Topuzu bulamıyoruz.!
Konforlu kişilerin talimatlarıyla çalışan “bazı” dindarların dikte ettiği kandırma ve uyutma sistemi devreye giriyor. Fakire şükretmeyi, korkmayı öğretiyor ve daha da arttırıp cennetler vadediyorlar. Dünya malına doyanları göz ucuyla işaret edip, onların bu dünyada cehennemi yaşadıkları masallarını okuyorlar, gariban da oh be diyor. Müslümanlık her İslam aleminde değişiklik gösteriyor, bir türlü bir kitap üzerinden doğruyu tutturamıyorlar. Bir kelimeyi bile yüz şekliyle anlatıyor bunun adına da alim yorumu diyorlar. İnsanları bastırmak söz konusu olduğunda avazları çıktığı kadar bağırıyorlar ama..
Camide kadına saf tutturmuyor, hak ve bedene yapılan tecavüzü kınamıyor, derde derman olmuyor, savaşların tumünü kınamıyor, ibadet hanelere siyaset sokuyorlar ama sırayı bir türlü kutsal kitaplara getirmiyorlar.
İnsan gözüyle belli bir uzaklığı ve yakınlığı görebilir, kulağıyla belli ses seviyesini (alçak, yüksek) duyabilir dolayısıyla bunlar yanıltıcı veya eksiktir. Tüm inançların özü; gözü kulağı aracı edip Gönül ile görmektir.
Bu dünya sırat köprüsüdür. Şuan hızla yanlışa koşanların takati köprünün sonunu göremeyecek.
Binlerce yıldır inen kutsal kitapları kendi nefsi, çıkar ve menfaatleriyle yorumlayanlar bu dünyanın kaosu ’dur. Düzen kaostan doğar ve bunu sağlayacak olanlar da insan gömleğini çıkarmayanlar olacaklar.
Odunu gönlüne bol bol istifleyenlerin bizlere yakacak cehennem ateşi bırakmaması ne güzel.
“Dağın başında insan yokken herkes derviş olur”

Allah aşkıyla yaşayan ve Allah’ın suretiyim deyip derisinin yüzülmesine sesi çıkmayan bir Allah dostu Nesimi ve Allah’ın, Peygamberin eli olduğunu iddia edip o eli her yere uzatan sözde dindarlar.. aradaki uçuruma o sırat köprüsünü yerleştirin işte..